تفکر سیستمی شیوه‌ای از تفکر است که فلسفه‌ی خاصی دارد که گاهی برای سادگی از عناوینی مانند کل‌نگری برای توصیف آن استفاده می‌شود. در این رویکرد تفکر ما تلاش می‌کنیم به ماهیت پدیده‌هایی که در اطراف‌مان وجود دارد توجه کنیم. برای مثال، درک اینکه اعمال ما عواقبی دارد که ما از آنها غافل هستیم، یکی از کلیدی‌ترین ملاحظات در تفکر سیستمی است. 

تفکر سیستمی نیز یک ابزار تشخیصی هم هست. همان‌طور که در زمینه پزشکی، برای درمان موثر به دنبال تشخیص کامل‌تر هستیم. از این نظر، تفکر سیستمی رویکردی منضبط برای بررسی کامل‌تر و دقیق‌تر مسائل قبل از اقدام است. این به ما امکان می‌دهد قبل از نتیجه‌گیری سریع، سؤالات بهتری بپرسیم. تفکر سیستمی اغلب شامل حرکت از مشاهده‌ی وقایع یا داده‌ها، به شناسایی الگوهای رفتاری در طول زمان، و پس از آن، شناسایی ساختارهای زیربنایی است که آن رویدادها و الگوها را هدایت می‌کنند. با درک و تغییر ساختارهایی که به خوبی به ما خدمت نمی‌کنند (از جمله مدل‌های ذهنی و ادراکات ما)، می‌توانیم انتخاب‌های موجود را گسترش دهیم و راه‌حل‌های رضایت‌بخش‌تر و طولانی‌مدتی برای مشکلات مزمن ایجاد کنیم. به طور کلی، دیدگاه تفکر سیستمی به مانند بسیاری دیگر از رویکردهای فکری، مستلزم کنجکاوی، وضوح، انتخاب و شجاعت است.